دانش آموزان، ناقلان جدی امیکرون
تعدادی از دانش آموزان به رغم مبتلاشدن به سویه اُمیکرون در کلاس درس حاضر می شوند!
به گزارش کنکور هنر به نقل از ایسنا، روزنامه رسالت نوشت: «اُمیکرون شرایط سختی را برای کشور رقم زده است. سویه ای که تصور می شد مثل یک سرماخوردگی ساده باشد، به سمت انفجار پیش رفته و هر آن احتمال دارد، اوضاع از آن چه هست، وخیم تر شود. خوب به نقشه رنگ بندی کرونا نگاه کنید! خبری از آن آبی خوش رنگ نیست و رنگ قرمز به ۲۴۷ شهر کشور پاشیده شده است. ۱۱۲ شهر نیز به رنگ نارنجی و ۸۹ شهر به رنگ زرد درآمده اند. اُمیکرون در مدتی کوتاه چنان بر ایران مسلط شده که پیش بینی می شود روزهای سخت تری در پیش باشد. این سویه که قدرت نمایی تازه ای از کروناست، نسبت به سویه های قبلی میزان ابتلای کودکان را ۲۰ درصد بیشتر کرده و اظهارات علیرضا ناطقیان، فوق تخصص بیماریهای عفونی کودکان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، حکایت از آن دارد که موارد بستری کودکان حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد بالا رفته و روند افزایش موارد سرپایی کرونا در کودکان به وضوح در شهر تهران بیشتر شده و موارد مثبت پی سی آر بطور قابل توجهی بالا رفته است که این نشان میدهد کرونا با سرعت زیادی درحال حرکت به سمت درگیری اطفال است.
بر اساس گفته های این متخصص، کودکان خصوصاً افراد زیر ۱۲ سال در موج جدید بیشتر از همه درخطرند. پس علائمی همچون تب بالا، بی حالی، تهوع و استفراغ و در ادامه درگیری ناحیه حلق و حنجره بصورت سرفه های خروسکی در آنها را باید جدی گرفت. اما هراس ها و دغدغه ها وقتی بیشتر می شود که معلمان از شهرهای مختلف وضعیت خطرناکی را به تصویر می کشند. آنها به ما می گویند که اغلب دانش آموزانشان گرفتار آبریزش بینی شده اند، مدام سرفه می کنند و عطسه می زنند و با حالی بد به کلاس درس مراجعه می کنند!
مدارس، نقض کنندگان عمده شیوه نامه های بهداشتی
همین چیزهاست که سبب شده برخی کارشناسان حوزه سیستم سلامت نسبت به آن چه در مدارس می گذرد، خوش بین نباشند. آنها در بازدید از مدارس به چشم خود دیده اند که دانش آموزان هنوز طرز استفاده صحیح از ماسک را بلد نیستند و به رغم آموزش ها و سفارش های مکرر باز هم کرونا را جدی نمی گیرند؛ حال آن که وضعیت با گذشته فرق کرده و روزهای آرام کرونائی تمام شده و مدارس در صورت فراهم نکردن امکانات و رعایت نشدن موازین بهداشتی از طرف دانش آموزان، مکان های بسیار پرخطری هستند. بر اساس گزارش های وزارت بهداشت، متناسب نبودن فضای کلاس ها با تعداد دانش آموزان (پذیرش بیش ازحد ظرفیت کلاس)، عدم رعایت فاصله گذاری مناسب بین دانش آموزان، عدم رعایت چیدمان صندلی برمبنای فاصله، عدم رعایت استفاده از ماسک در میان دانش آموزان و کارکنان مدرسه، فراهم نبودن شرایط مناسب برای تهویه و جریان هوا در کلاس ها و تجمع والدین در مقابل ورودی و خروجی مدارس بصورت مستند نشان میدهد که مراکز آموزشی ما جزء نقض کنندگان عمده شیوه نامه های بهداشتی اند. به همین علت است که مشاهدات معلمان از شهرهای کوچک و بزرگ نشان می دهد، طی چند هفته اخیر علائمی مشابه سرماخوردگی در دانش آموزان بروز کرده است.
گویا مدیران و معاونان مدارس به رغم اطلاع از این مساله با اطمینان خاطر تاکید می کنند «اُمیکرون مثل یک سرماخوردگی است و نباید آنرا جدی گرفت و موجب عقب افتادگی دانش آموزان از درس و مدرسه شد!» در کمال ناباوری برخی والدین نیز خطرات اُمیکرون را جدی نگرفته و فرزند خودرا با عطسه، سرفه، بدن درد و گلودرد به مدرسه می فرستند. در نقطه مقابل، گروهی از والدین که از مخاطرات اُمیکرون و شرایط بهداشتی مدارس آگاه هستند، مانع حضور فرزند خود در کلاس درس شده اند و این در شرایطی است که مدیران و ناظمان برای این دانش آموزان غیبت رد کرده و عدم حضور آنان را غیرموجه تلقی می کنند! البته از هنگامی که خطرات اُمیکرون و تاخت وتازهایش جدی تر شده، برخی مدارس به مدت یک تا دو هفته تعطیل شده اند اما اغلب مدارس همچنان بصورت حضوری فعالیت می نمایند.
تفویض اختیار به استان ها
صادق ستاری فرد، معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش وپرورش، درباره نحوه فعالیت مدارس به خبرگزاری ایسنا اعلام نموده، باتوجه به تفویض اختیار صورت گرفته، استانداری ها با همکاری شورای آموزش وپرورش استانها دراین زمینه تصمیم گیری می کنند.
معاون وزیر آموزش وپرورش در پاسخ به پرسشی در خصوص وضعیت مدارس تهران مطرح کرده، در شهر تهران چیزی که اعلام و ابلاغ گردید، فعالیت ترکیبی بود. مقطع ابتدایی که هفته گذشته غیر حضوری بود و مقطع متوسطه که دانش آموزان واکسن زده بودند، بصورت حضوری و مجازی آموزش های خودرا دنبال کردند. ستاری فرد اضافه کرد، از این هفته هم فعالیت مدارس به همان سبک و سیاق پیش می رود؛ مگر آن که تصمیمات جدیدی اتخاذ شود. در شهر تهران این هفته، هم در دبستان ها و هم دبیرستان ها، آموزش ها بصورت ترکیبی حضوری - مجازی است.
فشار روحی و عاطفی والدین، لطمه کمی نیست
«محمدرضا نیک نژاد»، معلم و کنشگر عرصه آموزش، از مشاهدات خود به ما می گوید و باتوجه به اظهارات متخصصان تاکید می کند، «سویه اُمیکرون بچه ها را بیشتر درگیر می کند. فرزند خودم که کلاس هفتم است به علت حضور در مدرسه، به این سویه مبتلا شد و گر چه حالش خیلی بد نبود اما تعدادی از دانش آموزان بیماریهای زمینه ای دارند و این مساله نگران کننده است. در این بین نگرانی هایی از بابت افت آموزشی هم وجود دارد و فقط هم مربوط به ایران نیست.
پس از غیرحضوری شدن آموزش، بین ۴۰ تا ۷۰ درصد افت تحصیلی را شاهد بوده ایم و بالطبع این مساله قابل چشم پوشی نیست. بنا بر این تعدادی از مسئولان همچون وزیر آموزش وپرورش بر آموزش حضوری تاکید دارند اما واقعیت آنست که سویه اُمیکرون شوخی ندارد. تا قبل از این جانباختگان روزانه ما به ۱۹ نفر هم رسیده بود و هم اکنون باردیگر آمارها سه رقمی شده و همه این مسائل برای خانواده ها و معلمان دلهره آور است. فقط هم بحث مرگ ومیر کودکان در بین نیست. اینکه وزیر آموزش وپرورش می گوید متخصصان مطرح کرده اند خطری متوجه دانش آموزان نیست، تأمل برانگیز است؛ چونکه کرونا نتایج گسترده ای برای جامعه به دنبال داشته و در صورت ابتلای دانش آموزان باید هزینه های بیمارستان و بطور کلی مخارج درمان و فشار روحی و عاطفی والدین را هم در نظر گرفت و این ها لطمه کمی نیست. بدین سبب فقط خطر مرگ را نباید جدی گرفت، خطر مبتلاشدن هم تبعات دارد و تعدادی از والدین متأسفانه پولی ندارند تا بتوانند برای درمان فرزند خود هزینه کنند و این مسئله، لطمه های طولانی مدت اقتصادی و عاطفی دارد.»
او بعنوان معلمی که در چند مدرسه پایتخت تدریس می کند، شرح می دهد: «میزان رعایت پروتکل ها و سفارش های بهداشتی در مدارس متفاوت می باشد. بعنوان مثال یک مدرسه باتوجه به حساسیت مدیرش پیگیری های لازم را دارد تا موازین بهداشتی رعایت شود و حتی با کمک والدین ماسک خریداری می کند تا اگر بچه ها فراموش کردند، آنها را با ماسک راهی کلاس درس کند و الکل و تب سنج هم تهیه می شود اما مدارسی هم هستند که مدیرانشان حساسیتی دراین زمینه ندارند و در پاسخ به انتقاد والدین و معلمان می گویند پولی برای تهیه ملزومات بهداشتی در اختیار ندارند.
به عنوان مثال در مدرسه ای که خودم در آن تدریس می کنم و پروتکل ها به شدت رعایت می شود، اگر تب دانش آموزی بالا بوده یا دارای علایم سرماخوردگی باشد، حق حضور در کلاس درس را ندارد و باید به منزل بازگردد اما در مدرسه دیگری هم تدریس می کنم که مدیر آن، چندان نسبت به رعایت پروتکل ها دغدغه ندارد و بتازگی دانش آموزی در کلاس حضور یافت که حال مساعدی نداشت و مدام سرفه می کرد و وقتی پرسیدم چرا با این حالت آمدی، اظهار داشت: «والدینم پافشاری کرده اند که باید به مدرسه بروی. چون ما جایی نرفته ایم که مبتلا به اُمیکرون شده باشی!» بدین سبب مجبور شدم به معاون مدرسه گزارش کنم که اگر این دانش آموز را از کلاس خارج نکنید، درس نمی دهم و حتی تاکید کردم که نباید خانواده ها کم توجهی و فرزند خودرا با چنین علائمی راهی مدرسه کنند. پس از این مسئله دو دانش آموز دیگر هم مبتلا شدند و برای یک تا دو هفته از چرخه آموزش حضوری کنار رفتند اما شاید تأثیر ابتلای معلم بیشتر باشد، چون ۳۰ دانش آموز در یک کلاس درس تا مدتی که آموزگار درگیر بیماری است، از آموزش عقب می مانند.»
نیک نژاد این را هم اضافه می کند که خیلی از مدارس ما دارای امکانات لازم برای رعایت فاصله گذاری فیزیکی نیستند و با اشاره به اظهارات مسعود مردانی، عضو کمیته علمی کشوری مقابله با کووید-۱۹، می گوید: «مقایسه مدارس ما با مدارس سایر نقاط جهان کار درستی نیست. آنها دارای امکانات و بودجه لازم برای اجرای پروتکلهای بهداشتی هستند و حتی پزشکان و پرستاران در مدارس حضور دارند اما در مدارس ما، فقط می توان پنجره ها را باز گذاشت تا هوا جریان داشته باشد اما سایر پروتکل ها امکان رعایت ندارد.»
این معلم که مدافع آموزش باکیفیت است، هیچگاه از تعطیلی مدارس دفاع نکرده اما می گوید: «باید باتوجه به شرایط تصمیم گرفت. بااینکه آموزش حضوری بسیار بهتر از آموزش مجازی است و بااینکه سه تا هفت میلیون دانش آموز به علت نداشتن امکانات و عدم دسترسی به آموزش مجازی ممکنست از درس و مدرسه جا بمانند اما باید قبل تر، برای این دانش آموزان فکری می کردند و این وظیفه دولت می باشد که شرایط لازم را برای آنها مهیا کند. ما حالا اوضاع خوبی نداریم و باید آموزش را برای مدتی کوتاه بصورت مجازی ادامه داد. البته این مسئله به استانها سپرده شده، اما بطور معمول سلیقه ای عمل می شود و تعدادی از مدارس در شهرها و روستاهای کوچک به رغم آن که پروتکل ها در آن رعایت نشده، همچنان به شیوه حضوری ادامه می دهند. در صورتیکه می توان مدارس را تا رسیدن به قله پیک ششم و دو هفته پس از آن بصورت سراسری تعطیل کرد، چون از ساختارهای اولیه تجربه لازم را کسب کرده ایم و صدمات شیوه آموزش مجازی نسبت به گذشته کم شده است. ما تردیدی نداریم که اولویت بر آموزش حضوری است اما وقتی شرایط لازم فراهم نیست می توان برای مدتی کوتاه مدارس را تعطیل و شیوه غیر حضوری را دنبال کرد. هر چند مسئولان یا وزیر آموزش وپرورش مطرح کرده اند که مدارس در هیچ نقطه ای از جهان تعطیل نشده، ولی در پیشرفته ترین کشورها نیز دست کم تعطیلی مقطعی مدارس اتفاق افتاده و ما هم می توانیم برای مدتی کوتاه مدرسه را تعطیل نماییم و وقتی از میزان خطرات کاسته شد، آموزش حضوری را از سر بگیریم.»
کودکان، منتقل کنندگان بیماری
دکتر علیرضا ناجی، رییس مرکز تحقیقات ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، نیز شرایط خوبی را برای مدارس متصور نیست و به اذعان او، بطور معمول اظهار نظرها و دیدگاه هایی که از طرف غیر متخصصان مطرح می شود، کاملا غیر علمی است؛ در صورتیکه اُمیکرون به شدت اوج گرفته و کودکان را درگیر می کند.
ناجی در به روزنامه «رسالت» می گوید: «اطلاع داریم که وضعیت بیمارستان های کودکان به چه صورتی است و حدود ۲۰ درصد مبتلایان ما مربوط به کودکان است. فراموش نکنیم که اُمیکرون واریانت بسیار خاصی است و سرعت شیوع بسیار بالایی دارد و ایمن گریز است و حتی واکسن های دز اول و دوم هر چند می توانند تأثیر داشته باشند اما نسبت به واریانت های قبلی، واکسن ها بیشتر مورد چالش قرار گرفته اند. هم اکنون چاره ای به جز تزریق دز بوستر نداریم و در کشور ما از آماری در حدود ۱۳ تا ۱۷ میلیون برای تزریق دز بوستر صحبت می شود ولی واکسن ها نیز از نظر عملکردی با یکدیگر متفاوت هستند. ما برای آن که بتوانیم اُمیکرون را کنترل نماییم چاره ای به جز ایجاد سکون نداریم و در کنار تشویق مردم برای تزریق دو دز واکسن و دز بوستر، باید به اقدامات غیر درمانی دقت نماییم. همانطور که در تمام آژانس های بین المللی بهداشت نیز بر این مساله تاکید می شود که باید مردم را نسبت به رعایت شیوه نامه های بهداشتی تشویق کرد اما دولت ها نیز باید پایبند به مباحث غیر درمانی باشند؛ چونکه موضوع قرنطینه هوشمند چیزی شبیه به شوخی بود و عملا دیدیم که امکان اجرای آن وجود نداشت و تعطیلی مدارس نیز تصمیم بسیاری دشواری است، چون وضعیت آموزش بسیار آشفته و درهم است اما می توان مقداری طمأنینه داشت و چند ماه دیگر نیز آموزش را به شیوه غیر حضوری ادامه داد تا اُمیکرون نتواند کودکان ما را به میزان غیر قابل کنترلی طعمه کند. فقط بیماری کودکان نیست که موجب ناراحتی و تأثر ما می شود، بلکه کودکان، منتقل کننده بیماری هستند. اُمیکرون مثل سیل است که وقتی جاری می شود، افرادی که ایمنی ضعیفی دارند و دارای سن بالا و شاخصهای خطر هستند، باتوجه به ایمن گریزی بالای اُمیکرون، تحت تأثیر قرار گرفته و به همان نسبت در معرض خطر خواهند بود و به بیماریهای شدید مبتلا شده یا ممکنست گرفتار مرگ ومیر شوند.»
تسریع در تزریق واکسن به کودکان
ناجی در پاسخ به این پرسش که چرا در موضوع واکسیناسیون کودکان زیر ۱۲ سال تعلل شده، می گوید: «بحث تعلل مطرح نیست بلکه اختلاف دیدگاه میان اعضای ستاد ملی مقابله با کرونا و آن چه در خبرها منتشر می شود ما را از این مساله عقب انداخته است. هم اکنون بهترین موقعیت است که به کودکان واکسن تزریق نماییم. نمی توانم بگوییم کشورهای دیگر در واکسیناسیون کودکان بهتر از ما عمل کرده اند، چون مشکلات مربوط به این مسئله در همه جا وجود دارد اما می بینیم که خیلی از کشورهای جهان مجوز مصرف را صادر کرده اند و تزریق واکسن کودکان برای آنها اهمیت دارد. به اعتقاد من، واکسن های خوبی هم موجود است و سینوفارم و پاستووک سابقه خیلی خوبی دارند و می توانند ایمنی مناسبی بدهند و از همه مهم تر آن که ما نیز به این واکسن ها دسترسی مناسبی داریم. پاستووک یا سوبرانا به سه میلیون کودک در کوبا تزریق شده یا سینوفارم در کشورهای مختلف به کودکان تزریق شده است. ترجیحا باید واکسن های پروتئینی و ویروس غیرفعال شده را تزریق کرد که سابقه واکسیناسیون کودکان را با این موارد داریم. به نظرم تصمیم مناسب و خوبی گرفتن شده اما در اینجا وزارت بهداشت و صداوسیما باید مردم را نسبت به تزریق واکسن برای کودکان تشویق کنند و در بزرگسالان هم باید میزان تزریق دز بوستر به سرعت افزایش یابد و حتی واجب است که دز بوستر را از سنین ۱۲ سال به بالا اعلام نماییم.»
کووید هر چه جلوتر رفت، برای کودکان خطرناک تر شد
رئیس مرکز تحقیقات ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این رابطه که آیا سویه های بعدی ممکنست کودکان را بیشتر در معرض خطر قرار دهد، می گوید: «ما نمی توانیم این مساله را پیش بینی نماییم اما واقعیت آنست که کووید هر چه جلوتر رفت برای کودکان خطرناک تر شد. نه از این نظر که میزان مرگ ومیر را در بین کودکان مبتلا افزایش داده، بلکه منظورم این است که بیشتر آنها را درگیر کرده است. ما باید کودکان را بعنوان قسمتی از جمعیت در نظر بگیریم که می توانند موجب انتقال بیماری به اطرافیان خود شوند؛ اطرافیانی که ممکنست دارای شاخصهای خطر باشند. بدین سبب کودکان را باید از چند جهت مورد توجه قرار داد. اول اینکه هدف کووید هستند، دوم اینکه منتشرکننده بیماری اند و سوم اینکه بعنوان جمعیتی که اگر بخواهیم به آن ایمنی جمعی برسیم، حتما باید بیماری را در آنها کنترل کرده و واکسینه شوند. از طرفی باید بپذیریم که در میان کودکان مبتلا به اُمیکرون، مرگ ومیر هم اتفاق می افتد یا ممکنست به بیماریهای شدید گرفتار شوند. از طرفی نمی دانم که ما چقدر این امکان را داریم تا در شهرهای مختلف اقدامات درمانی لازم را برای کودکانی که به نوع شدید بیماری گرفتار می شوند، فراهم نماییم. در هر صورت باتوجه به روندی که در تکامل واریانت های کووید رخ داده، باید منتظر بدترشدن واریانت های بعدی باشیم و بسیار ساده لوحانه است اگر تصور نماییم که واریانت ها تمام شدند. ما هر بار که با واریانتی مواجه می شویم همین ادعا را داریم که ویروس ضعیف شده اما به تجارب خود تکیه نمی نماییم. پس عاقلانه این است که سناریوهای بسیار بد را در نظر بگیریم و آمادگی لازم را برای یک مبارزه خوب داشته باشیم.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب