یادداشت مهمان؛
مجری- تهیه كننده آفت برنامه سازی در تلویزیون است یا امتیاز؟
کنکور هنر: بیشتر کسانی که در رسانه ملی بعنوان مجری فعالیت دارند این روزها خودشان هم تهیه کننده شده اند اما این اتفاق برای تلویزیون امتیاز شمرده می شود یا یک آفت؟
به گزارش کنکور هنر به نقل از مهر، مریم قربانی نیا یک فعال رسانه در یادداشتی از مجری -تهیه کننده ها نوشته است؛ پدیده ای که بر تلویزیون و برنامه سازی تلویزیونی در سالهای اخیر سایه انداخته است.
این یادداشت را در زیر می خوانید:
«پدیده مجری-تهیه کننده در تلویزیون و برنامه هایی که این روزها روی آنتن می رود، یکی از نقاطی است که توجه و کنکاش در آن خالی از لطف نخواهد بود. اینکه بیشتر برنامه های پرمخاطب و مهم تلویزیون در مقاطع و فصول مهم با مجری-تهیه کننده هایی روی آنتن می رود که شاید خود آنها هم از زاویه ای دیگر به جایگاه و تاثیرشان نگاه نکرده اند.
اجرا و تهیه کنندگی در تلویزیون، هر کدام دانش و تخصص مختص به خودرا می خواهد و در حالت طبیعی بنظر می رسد که بهترین شکل آن تمرکز بر دایره مسئولیت یک جایگاه و عنوان است. این در حالی عنوان می شود که به طور قطع منجر به نتیجه ای مطلوب تر خواهد شد. چونکه ساده انگاری در هر مسئولیتی و تکیه بر تجربه ناظر و غیرمستقیم، شاید یک فرد را بصورت همزمان در هر دو جایگاه بنشاند و برنامه ای هم حاصل شود، اما توجه به تخصص و کنار هم قرار گرفتن دو اندیشه و نگاه متفاوت و البته متعامل که یکی موتور محرک و دیگری هم ویترین کار است، تنوع و انعطاف و البته خروجی ماندگارتری خواهد داشت.
در اصل شاید با چنین نگاهی که یک فرد هم بعنوان تهیه کننده و هم مجری برنامه باشد، علاوه بر تمرکززدایی از حیطه مورد نظر و پراکندگی فکری و عدم انسجام در یک سیکل مشخص، بخش مهمی از ظرفیت ها و اندیشه هایی که می تواند از ذهنی دیگر صادر و در تعامل با دیگران به حاصلی درخور برسد را بصورت ناخودآگاه فیلتر کرده و از دست می دهد.
ساختار برنامه سازی در تلویزیون و توجه بمراتب و ابعاد مختلف تخصصی در تولید برنامه های تلویزیونی، از حیاتی ترین ملزومات در جهت ترسیم الگوها و طراحی های حرفه ای برای رسیدن به هدفی مطلوب است. ساختاری که توجه به ابعاد حرفه ای و گزینش و چینش درست عوامل و همین طور طراحی محتوایی تا اجرای آن لازم است و باید به شکلی دقیق و هدفمند به آن پرداخت.
در راس چنین ساختاری حضور تهیه کننده بعنوان مغز متفکر و در حقیقت هدایت کننده یک گروه از واجب ترین اتفاقاتی است که توجه به کیفیت حضور و فعالیت اثرگذار این عنصر، بی گمان یکی از عوامل ماندگاری و موفقیت یک برنامه خواهد بود. طبیعی است که تهیه کننده باید بعنوان یک متخصص جامع الشرایط و مشرف بر مسائل اقتصادی، فرهنگی و فنی که هر کدام شاخه هایی متنوع و گسترده دارند، ستون و پایه اصلی یک برنامه محسوب شود و در حقیقت باید ناظر بر کیفیت و خروجی مطلوب و با گزینش صحیح و درست عوامل و قراردادن آنها در مسیری که از پیش برنامه ریزی شده، نقش مهم خودرا ایفا کند. این تنها مختصر و برشی از مسئولیت یک تهیه کننده است که در چند سطر به آن اشاره شد، مسئولیتی که نیاز به تمرکزی بالا و حضور محسوس در بین عوامل و نظارت دقیق بر عملکرد آنها دارد.
با این تفاسیر بنظر می رسد تهیه کننده باید با توان و مقاومتی بالا و متمرکز بر شاخه های متنوع مسئولیت خویش، به اثرگذاری حداکثری بیاندیشد؛ اتفاقی که متاسفانه با مرور برنامه های تلویزیون با آن مواجه نمی شویم و اتفاقاً به جز معدود برنامه هایی، بیشتر تولیدات مناسبتی این روزهای تلویزیون تن به پدیده ی رایج مجری-تهیه کننده داده اند که در همین ویژه برنامه های نوروز ۱۴۰۰ هم کاملاً مشهود بود. احسان علیخانی، علی ضیاء، رامبد جوان، مهران مدیری و دیگرانی که بر هر دو صندلی مجری گری و تهیه کنندگی تکیه زده اند و بی شک مدیران و خود آنها بیش از توجه به تخصص و دانش روز آنها در زمینه تهیه کنندگی و اجرا، به نام و آوازه شان بسنده کرده اند. البته که در این میان تک برنامه هایی هستند که از این فضا دور بوده و با ساختاری آینده نگرانه و فکر شده روی آنتن رفته اند.
مساله و دغدغه این نوشته و تحلیل این است که تهیه کنندگی یک دانش و تخصص دشوار شمرده می شود که در دانشکده های معتبر دنیا تدریس می شود تا با نیروهای فارغ التحصیل آن بتوان تولیداتی حرفه ای و رو به جلو داشت، همانطور که فارغ التحصیلان خیلی از دانشکده صدا و سیما هم هستند که فرصت اجرائی کردن تفکرات و تخصص به آنها داده نمی گردد. اینکه مجری-تهیه کننده هایی که از آنها نام بردیم، چند سال است که برنامه هایی پرمخاطب دارند، دلیل بر این نیست که همه ظرفیت های اجرائی و تولیدی آنها استخراج شده است و قطع به یقین اگر تهیه کننده ای با دانش روز و تخصص و اشراف بر جریانات اقتصادی و همین طور الگوهای روز جهانی مسئولیت تهیه برنامه را برعهده داشت و در چالشی مثبت با تجربیات مجریانی که آنها نیز در حیطه خود متخصص هستند، دست به تولید می زد، به برنامه ای موفق تر و محبوب تر از این می رسید.
شاید این ایراد هم دور از ذهن باشد، اما نکته ای که شاید در طولانی مدت و در امتداد همین پذیرش همزمان دو مسئولیت بروز کرده و خودرا در تار و پود برنامه نمایان می کند، به تکرار افتادن و کرختی برنامه و همین طور رکود در ایده پردازی نوین و به روزرسانی در محتوا است. مساله ای که یکی از دلیلهای آن جمود فکری و یک تک محوری پنهان در ناخودآگاه مجری-تهیه کننده ای است که به مرور نیاز به هیچ نوع تعامل و ورودی جدیدی را حس نکرده و خودرا متخصص امر از ابتدا تا اختتام می داند و نتیجه آن سال ها تکرار در آیتم ها، موضوعات، ساختار و حتی اجرای آن فرد می شود که از نشانه های افت و افول او محسوب خواهد شد.
به هر صورت فارغ از برنامه هایی که این روزها با چنین الگوهایی تولید شده و روی آنتن می روند، بد نیست مدیران و مسئولان صدا و سیما به الگوی تخصص گرایی و تمرکزگرایی در مسئولیت ها نیز توجه کرده و از نیروهای متخصص و خاموشی که معدودی از آنها در حال فعالیت هستند، بهره ببرد تا شاهد تنوع در برنامه هایی باشیم که فارغ از گفت و گو با چند سلبریتی و خاطره گویی و … ایده هایی نوتر و به روزتر داشته باشند که رگه هایی از آنرا در برنامه هایی که مجری و تهیه کننده آن یک شخص نبود شاهد بودیم و کوشش برای تنوع و نوگرایی در بخش های مختلف آن قابل ردیابی بود.»
منبع: phdhonar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب