آموزش و پرورش بدنبال چاره رفع مشكلات آموزش زبان فارسی در مناطق دوزبانه
به گزارش كنكور هنر رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی با اشاره به اینكه در مناطق دوزبانه شاهد می باشیم كه زبان محلی در محیط آموزشی هم غلبه می یابد و حتی خود درس ادبیات فارسی هم به زبان محلی تدریس می شود كه سبب ایجاد مشكلاتی می شود اظهار داشت: اگر زمانی به این نتیجه برسیم كه باید كتابها برای كودكان دو زبانه تغییر كنند، امر غیر ممكنی نیست و همه راه ها را نمی بندیم. بهرحال راهكارهای متفاوتی وجود دارد و باید درباره آنها بررسی های لازم را انجام داد.
به گزارش كنكور هنر به نقل از ایسنا، حجت الاسلام علی ذوعلم، رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی در برنامه تلویزیونی پرسشگر كه با مبحث چالش های آموزش زبان فارسی در نظام آموزشی به روی آنتن رفت با اشاره به اینكه در بعضی مدارس آموزش زبان فارسی در مناطق دوزبانه گرفتار چالش جدی است كه دارای جنبه های فرهنگی، علمی، اجتماعی و... است اظهار داشت: باید روی پشتیبانی علمی و زمینه سازی فرهنگی سرمایه گذاری بیشتری انجام داد.
وی ادامه داد: همكاران این مدارس مسئولیت سنگینی دارند. باید دانش آموزان در بهره مندی و فهم درست زبان فارسی از سهم یكسان و عدالت برخوردار باشند.
وی با اشاره به اینكه در مناطق دوزبانه شاهد می باشیم كه زبان محلی در محیط آموزشی هم غلبه می یابد و حتی خود درس ادبیات فارسی هم به زبان محلی تدریس می شود كه سبب ایجاد مشكلاتی می شود اظهار داشت: از همكاران می خواهیم به این مورد اهتمام جدی داشته باشند و روش های تدریس متناسب با محیط ابداع و بكاربگیرند تا آموزش زبان فارسی گرفتار لطمه نشود.
وی با اشاره به پیشنهاد الزامی شدن دوره پیش دبستانی در مناطق دوزبانه اظهار داشت: اگر بتوانیم این دوره را نهادینه نماییم دیگر نیازی به تغییر كتابها و چندكتابه شدن دوره ابتدایی و تغییر شیوه در دوره ابتدایی نیست اما به علت مضیقه های مالی این مساله تا كنون محقق نشده است.
وی ادامه داد: برای برخی مسائل پنهان در آموزش و پرورش مانند همین مورد اقدام چندانی صورت نمی گیرد. تكثر كتاب امكان دارد چاره نهایی نباشد؛ البته اگر زمانی به این نتیجه برسیم كه باید كتابها برای كودكان دو زبانه تغییر كنند، امر غیر ممكنی نیست و همه راه ها را نمی بندیم. بهرحال راهكارهای متفاوتی وجود دارد و باید درباره آنها بررسی های لازم را انجام داد.
وی درباره عملیاتی كه تا كنون آموزش و پرورش برای حل این مشكل دنبال كرده است اظهار داشت: لازم است خود مدارس و مناطق به این مورد جدی تر بیندیشند. اگر زمان بیشتری لازم است، مدارس زمان آموزش بیشتری درنظر بگیرند. راهكار متمركزی قابل عرضه نیست و شهرها با همدیگر متفاوت اند. اما مهم نگاه مدرسه محورانه به مساله است.
رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی با اشاره به اینكه در آینده به دلیل آنكه حوزه های تربیت و یادگیری دارد شكل می گیرد، این امكان برایمان فراهم می شود كه جدی تری به مبحث زبان فارسی بپردازیم اظهار داشت: اما هنوز به راهكار موثر متناسب با همه اقتضائات نرسیده ایم.
ذوعلم اضافه كرد: ما هم قبول داریم كه باید استانداردهای حوزه یادگیری را تدوین و بر مبنای آن تولید بسته های یادگیری را انجام دهیم. ایجاد زمینه های لازم برای افزایش مهارت و توانایی معلمان مناطق دوزبانه را هم دنبال می نماییم.
رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی با اشاره به اینكه چهار مهارت اساسی زبانی خواندن، نوشتن، شنیدن و بیان كردن حتما باید تقویت شود اظهار داشت: اما با مشكلات زیرساختی چون تراكم بالای كلاسی، معلمان آموزش ندیده به دلیل برخی مصوبات تحمیلی به آموزش و پرورش، محدودیتی كه در تربیت معلم داریم روبه رو هستیم.
وی ادامه داد: بدون اعتبارات ویژه برای اینكار برنامه ها به خوبی قابل اجرا نیستند. باید آموزش و پرورش هم به دغدغه ملی تبدیل گردد. باید به تدریج معلمان توانمند شوند و دوره پیش دبستانی هم در مناطق دوزبانه الزامی شود. در نظام بروكراتیك اداری ما این مساله مغفول واقع می شود.
وی در انتها اظهار داشت: پیشنهاد بودجه سازمان پژوهش برای سال ۹۹ كم شده و ما را با مشكل رو به رو خواهد نمود. وضع بودجه سال آینده كشور عادی نخواهد بود اما آموزش و پرورش مانند مزرعه ای است كه باید مراقب بود محصولاتش خشك نشود چونكه جبران آن زمانبر است. بحث كردیم و پیشنهادات خویش را داده ایم اما اصل مساله این است كه هنوز آموزش و پرورش مساله كل جامعه نشده است.
به گزارش كنكور هنر به نقل از ایسنا، رضا صحرایی با اشاره به اینكه یاد دادن و یادگرفتن زبانی غیر از زبان مادری كاری تخصصی است اظهار داشت: در این مورد بعنوان شاهد مطلع، می توانم بگویم به تجارب جهانی توجه نكردیم. تنوع و چندزبانی یك نعمت است اما ما نه تنها روش های درست را درنظر نمی گیریم بلكه آنرا به تهدید تبدیل می نماییم.
وی ادامه داد: در كشور ما كتب درسی با زبان مادری تدوین نمی شوند و كتابها همه با زبان معیار فارسی نوشته می شوند. آموزش زبان فارسی و سواد فارسی با هم تفاوت دارند. كودكی كه در تهران است فارسی را بلد است و می رود مدرسه سواد فارسی یاد می گیرد اما كودكی كه مثلا آذری زبان است هنوز زبان فارسی بلد نیست و در مدرسه یك بار با مشكل مواجه می شود.
وی با اشاره به اینكه آموزش زبان فارسی توسط متخصص، آموزش داده نمی گردد اظهار داشت: آموزش زبان فارسی بعنوان زبان دوم به كودكان چندزبانه یك كار بسیار تخصصی است.
وی با اشاره به اینكه شیوه آموزش فارسی به كودك فارسی زبان با شیوه آموزش فارسی به كودك غیرفارسی زبان باید تفاوت داشته باشد اظهار داشت: كودك فارسی زبان خط را یاد می گیرد اما كودكی كه فارسی زبان نیست باید شیوه دیگری را برایش به كار بست.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینكه یكی از علل بازماندگی از تحصیل و افت تحصیلی در اطراف كشور همین مساله چندزبانگی است اظهار نمود: عینك تمركز را از چشممان برداریم و مسائل را مبتنی بر بافتشان بررسی نماییم. معتقدم بیش از اندازه تمركزگراییم و در تهران تصمیم می گیریم كه در شمال و غرب كشور چه اتفاقی باید بیفتد. ما در آموزش و پرورش فقط باید استاندارد تدوین نماییم و بعد دست مدرسه را در اجرا باز بگذاریم نه آنكه در جزئیات هم دخالت نماییم.
صحرایی افزود: ارزشیابی توصیفی فی نفسه خوب است، اما به شرط آنكه كامل اجرا شود. همینطور به برنامه ملی آموزش زبان فارسی نیازمندیم. به برنامه مهارتی درسی نیاز داریم. فرد باید بتواند بخواند، بنویسد و بخوبی صحبت كند. چه افراد تك زبانی و چه چند زبانی های ما كدامشان مهارت بیانی خوب دارند؟ چند درصد دانش آموزان ما بعداز فارغ التحصیلی می توانند خوب بنویسند و مهارت بیانی خوبی دارند؟.
وی ادامه داد: آموزش فارسی با آموزش درباره فارسی فرق دارد. ذهن دانش آموزان را از اینكه كدام كتاب را چه كسی نوشته پر كرده ایم اما مهارت های به كارگیری زبان را به او نمیاموزیم. كدامشان مهارت خواندن انتقادی را به خوبی بلد هستند؟ وضعیت زبان فارسی در ایران بد است. رتبه ایران در آزمون جهانی تیمز و پرلز افتضاح است. خوب فهمیدن دروس دیگر به زبان فارسی برمی گردد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی اضافه كرد: همه از مدیر مدرسه توقع و انتظار دارند، در حالیكه آنها معمولا در شرایط سخت و اضطرار مدیریت می كنند. باید سرخط ها و سیاست های كلان به مدیران داده شود تا بتوانند با شیوه های مختلف آموزش توامان زبان فارسی و زبان محلی را پیش ببرند. مثلا به معلم بگویند درس را یكبار به زبان محلی و یكبار به زبان فارسی تدریس كنند.
صحرایی در انتها اظهار داشت: آموزش و پرورش دست مدیران مدارس را بیشتر باز بگذارد و خانواده ها را در امر تعلیم و تقویت زبان فارسی دخیل كند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب