پیمان بزرگ نیا ؛
ویروس بی تدبیری موسیقی نواحی را نابود كرد
کنکور هنر: یکی از پژوهشگران و نوازندگان شناخته شده حوزه موسیقی نواحی از برخی سیاست های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حوزه موسیقی اقوام طی سالهای اخیر انتقاد نمود.
پیمان بزرگ نیا نوازنده و پژوهشگر موسیقی نواحی ایران در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن انتقاد از برخی سیاست های وزارت ارشاد در حوزه موسیقی نواحی و گلایه از عملکرد مجموعه های حمایتی این بخش از هنرمندان موسیقی اقوام طی ایام کرونایی توضیح داد: طی سالهای متولی همیشه شعار متولیان فرهنگی بخصوص مدیران موسیقی و معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران پشتیبانی از موسیقی فاخر اقوام ایران زمین بوده و ما اهالی موسیقی نواحی ایران هم «به صورت ویژه» عملکردشان را طی سالیان اخیر دیدیم.
وی اضافه کرد: متاسفانه به علت همین نوع عملکرد طی روزهای اخیر تماس هایی داشتم که بر مبنای آن حالا نزدیک به ۴۰ نفر از پیشکسوتان و پژوهشگران و حتی هنرمندان جوان موسیقی مناطق مختلف ایران که زندگی خود را صرف اشاعه و ترویج موسیقی مناطق خود کرده اند، تصمیم دارند طی حرکتی نمادین اعتراض خودرا نسبت به بی توجهی مسولان ارشاد و عدم حمایت بخش دولتی، تمام تقدیرنامه ها یا لوح های خودرا که از هر جشنواره ای طی سالیان گذشته دریافت کرده اند، آتش بزنند. بنده به نیابت بعضی از این عزیزان اینک مسائلی را خطاب به مسئولان موسیقی کشور گوشزد می کنم.
لطفاً به این پرسش پاسخ دهید؛ واقعاً چه حمایتی شد…؟
این پژوهشگر بیان نمود: همیشه در سخنرانی ها و شعارهای هر مدیری وعده های به هنرمندان موسیقی نواحی ایران داده می شد و تاکید همه هم حمایت ویژه از موسیقی نواحی ایران بود! حال پرسش من این است؛ واقعاً چه حمایتی شد؟ این که هر وقت عزیزی از اهالی موسیقی نواحی دار فانی را وداع گفت، مسابقه بین متولیان موسیقی جهت تسلیت گفتن باشد؟ آیا این مدیران عزیز فلان هنرمند درگذشته را پیش از فوت می شناختند؟ آیا دوستان می دانند اغلب پیشکسوتان موسیقی نواحی همیشه با شرکت در محافل و جشن های عروسی امرار معاش می کردند؟ آیا از مدتی که ویروس کرونا همه گیر شده و دورهمی ها تعطیل شده کسی از حال این هنرمندان خبر دارد؟ شاید دوستان در جواب به ماجرای «هنر کارت» و آن دو وعده کمک یک میلیون و پانصد هزار تومانی اشاره کنند که من در پاسخ به این واکنش احتمالی به نکته ای اشاره می کنم؛ این که آیا خودِ دوستان مدیر ا این مخارج سنگین می توانند ۲۰ روز دوام بیاورند؟
واقعاً چه حمایتی شد؟ این که هر وقت عزیزی از اهالی موسیقی نواحی دار فانی را وداع گفت، مسابقه بین متولیان موسیقی جهت تسلیت گفتن باشد؟ آیا این مدیران عزیز فلان هنرمند درگذشته را پیش از فوت می شناختند؟ آیا دوستان می دانند اغلب پیشکسوتان موسیقی نواحی همیشه با شرکت در محافل و جشن های عروسی امرار معاش می کردند؟ بزرگ نیا ضمن اشاره به اقداماتی که در این عرصه انجام داده، اظهار داشت: چند بار با مدیر دفتر موسیقی و سایر متولیان موسیقی کشور تماس گرفتم. که متاسفانه دوستان جواب ندادند. اصلاً کسی جوابگو نیست. فقط مدیرعامل خانه موسیقی حرف های ما را شنید و پیش از عید با ایشان در ارتباط با این مورد صحبت کردم که ایشان نیز بسیار ناراحت شده و از بنده خواست تا فهرستی را برای گرفتن هنر کارت و سایر کمک ها در اختیار آنها قرار دهم. ولی مگر تعدادشان اندک است؟
وی اضافه کرد: حالا ۱۰ هزار هنرمند در نواحی مختلف فعال می باشند که فقط شاید ۱۰ درصد از آنها هنر کارت دارند. آیا آقایان این را می دانند، بقیه افرادی که «هنر کارت» ندارند، در جشنواره های سفارشی شما شرکت نکردند و رزومه برای شما ارائه ندادند در جایگاهی هستند که شهرتشان میان مردم روزمه آنهاست؟ آیا بزرگواران می دانند برخی از هنرمندان بسیار شناخته شده موسیقی نواحی که به علت حفظ کرامت و شأن هنری آنها از معرفی نامشان معذورم اما اگر دوستان مایل باشند، اسامی آنها را اعلام خواهم کرد، برای ۷۰ هزار تومان نسخه دارویی در شرایط بسیار بدی است؟ آیا این موجب شرم برای مسولان این مملکت با این همه ثروت نیست.
اندر احوالات جشنواره موسیقی نواحی پس از محمدرضا درویشی
سرپرست گروه موسیقی «سازینه» در ادامه صحبت های خود تصریح کرد: هنرمندان موسیقی مناطق ایران چنان نجیب و با شرف هستند که به خاطر این مبالغ دست دراز نمی کنند. پس لازم است متولیان فرهنگی این عزیزان را دریابند و در دوران سخت از آنها دلجویی کنند. از طرفی جشنواره موسیقی نواحی برگزار می گردد اما بعضی از مدیران جشنواره دنبال یارگیری هستند که چه کسی طرف من است و چه کسی نیست. اما آیا غیر از موارد معدود شده این بزرگانی که شاید آخرین راویان موسیقی خطه خویش باشند به درون جشنواره دعوت شوند؟ اساساً پژوهشگران مناطق چه جایگاهی دارند؟ البته شاید تمام این مشکلات به این علت است که برخی دوستان از ماجرا کمترین شناخت را داشته و به فراخوان بسنده می کنند؟ اصلاً پس از سال ۱۳۸۴ که آخرین دوره حضور هنرمند عزیز جناب درویشی بعنوان دبیر جشنواره نواحی بود دیگر کسی از جشنواره موسیقی نواحی خبری دارد؟
این نوازنده اظهار داشت: من هم این را می دانم که جشنواره ها نمی توانند چندان به لحاظ مادی به هنرمندان نواحی کمک کنند. اما معتقدم این رویدادها می توانند جایگاهی برای ثبت و ضبط آثار و معرفی هنرمندان شاخص مناطق و گم نام در کشور باشند. البته دوست معاون هنری و مشاور بودن سبب شده طی چند سال، دبیری و حضور ویژه، متعلق به شخص خاص یا دوستانی باشد که شاید تحصیلات آکادمیک دارند ولی چندان شناختی از موسیقی نواحی ندارند و کسی هم آنها را نشناسد باز هم شعار و در آخر در سکوت خبری جشنواره ای تکراری برگزار می گردد. به اعتقاد من این هم نمونه دیگر بی تدبیری است.
پرداخت یک مستمری بسیار شرم آور در ایام بد
بزرگ نیا ضمن اشاره به شرایط نابسامان هنرمندان موسیقی نواحی طی سالهای اخیر افزود: امروز وضعیت هنرمندان بیش از هر دوره و زمانی نابسامان است و دیگر انگیزه و رمقی برای جوانان که نسل بعدی موسیقی نواحی را می سازند، نمانده، حتی اندک پیشکسوتان و هنرمندان موسیقی نواحی یا سازشان را رها کرده و به مشاغل دیگر روی آورده اند یا تنهای تنها در انزوا به سر می برند. اگر هم هنرمندانی با استعداد جوان هم جایگاهی برای خود در هنر این مملکت به وجود آوردند تنها با تلاش خودشان و نه حمایت نهاد یا ارگان یا موسسه ای بوده است. متاسفانه تبعیض در ارزیابی موسیقی نواحی نسبت به سایر ژانرهای موسیقی بوده و هست. بعنوان مثال همیشه دستمزد گروه های نواحی کمتر از سایر گروه های موسیقی است، بهانه هم این بوده که موسیقی نواحی مخاطب ندارد اما به یاری خداوند همیشه خلاف این مورد ثابت شده است. از طرفی کشور ما از تنوع و تکثر قومی قابل ملاحظه ای برخورداراست؛ نکته ای که در هیچ جای دنیا چنین تنوع و تکثر قومی وجود ندارد. اما افسوس که سرمایه های مادی این مملکت بجای آنکه صرف حمایت و ترویج فرهنگ خود کشور شود با بی تدبیری مانند سایر بخش های مهم کشور هدر می رود.
وضعیت هنرمندان بیش از هر دوره و زمانی نابسامان است و دیگر انگیزه و رمقی برای جوانان که نسل بعدی موسیقی نواحی را می سازند، نمانده، حتی اندک پیشکسوتان و هنرمندان موسیقی نواحی یا سازشان را رها کرده و به مشاغل دیگر روی آورده اند یا تنهای تنها در انزوا به سر می برند وی در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به اینکه هنرمندان مناطق مختلف ایران هنرمندانی با شرافت هستند که هر وقت به آنها نیاز دارند در رویدادهای مختلف موسیقی حضور پیدا می کنند، خاطرنشان کرد: خیلی از برنامه ها و رویدادهای رنگارنگ در رابطه با وزارت میراث فرهنگی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان صدا و سیما، شهرداری ها و مجموعه های دیگر همیشه از حضور هنرمندان موسیقی مناطق ایران استفاده می نمایند. ولی اکنون که شرایط این عزیزان در بدترین وضعیت اقتصادی می باشد چرا فرد یا نهادی از این هنرمندان دلجویی نمی کند؟ اصلاً می توان گفت هم اکنون نه صنفی وجود دارد و نه اداره یا ارگانی که خودرا در مقابل هنرمندان مسئول بداند. خیلی ها هم می گویند که هنرمندان نواحی مستمری می گیرند. در حالیکه شاید باورتان نشود این مستمری به قدری ناچیز و شرم آور است که برای برخی ها هم این مستمری قطع شده است.
چند روایت از گروه «سازینه» و جشنواره موسیقی نواحی
سرپرست گروه موسیقی «سازینه» اظهار داشت: بنده به کمک دوستان در سال ۱۳۸۶ گروه «سازینه اقوام» را راه اندازی کردم چون معتقدم موسیقی نواحی از شمال تا جنوب چون زنجیره به هم متصل و این مملکت با چنین گسترده فرهنگی نیاز به یک ارکستر بومی با حفظ اصالت هاست که در هر فصل می تواند به موضوعات مهم موسیقی مناطق بپردازیم. البته خانه موسیقی در ابتدا کمک کرد حتی اهالی و هنرمندان شاخص موسیقی ایران بنده را در اجراهای که در جشن های سارانه خانه موسیقی می شد، حمایت می کردند. از طرفی هدف دیگر بنده این بود تا استادان و جوانان در کنار هم در اکثر سال برنامه هایی داشته باشیم. بدین منظور با دعوت از ۱۱۰ نفر از هنرمندان شاخص در گروه سازینه طی چند سال در کنار هم به اجرای برنامه پرداختیم ولی همین پروسه هم بعدها بخصوص در این چند سال گذشته شرایط را به این سمت و سو برد که حتی مجوز کنسرت را هم به زور به ما می دادند. این کارشکنی ها نیز تا جایی رفت که پروژه تعطیل شد. نکته جالب اینجاست که در سال ۱۳۹۶ حین برگزاری جشنواره موسیقی نواحی کرمان دبیر محترم جشنواره از من خواست همراه با گروه ۶۰ نفره «سازینه» در شهرهای بم و سیرجان اجرای برنامه داشته باشیم. شرایطی که متاسفانه به علت شرایط بسیار خنده آور مالی و مبلغ دستمزد که آن هم با هزار منت صورت گرفت بسیار برایم ناراحت کننده بود. البته این اقدام دبیر جشنواره و اساساً سیاست های دولتی در برابر موسیقی نواحی و پیشکسوتان گروه که اغلب در کنار من شاهد این مکالمه بودند هم موجب نا امیدی و بی تدبیری بود و هم بی ارزش شمردن موسیقی نواحی از طرف متولیان؛ البته بگویم پول هیچگاه اولویت اول گروه نبوده ولی بی ارزش شمردن و نادیده گرفتن جایگاه دبیر برای ما جای سوال داشت.
بزرگ نیا در بخش پایانی صحبت های خود خاطرنشان کرد: طی این چند سال و بخصوص این دولت در برابر موسیقی نواحی بسیار بی توجه و توهین آمیز رفتار کرد. در حالیکه موسیقی نواحی بازتاب ذوق و سلیقه زیباشناسی این ملت است. درون مایه این موسیقی از مضامینی چون مذهب و حس وطن پرستی و حماسی و حتی عاسقانه و ظلم ستیزی برخوردار می باشد و این خنیاگران بودند که در سرنوشت مملکت سهیم بودند بموقع تعرض بیگانگان خنیاگران چون شاهنامه خوانان و بیت خوانان مردم را به حفظ میهن و حضور در جبهه ها فرامی خواندند درس دینداری و مذهب با سحری خوانی و منقبت خوانی به همگان می دادند. همین هنرمندان محرم پارچه سبز به سازشان می بندند و ساز را تا ۴۰ روز دست نزده و در مساجد آزادگی سیدالشهدا را به مردم گوشزد می کردند. این هنرمندان به هنگام جنگ تحمیلی با لحن حماسی شور میهن پرستی در جوانان به وجود می آوردند و نوحه خوانان با لهجه خودشان در خط مقدم برای رزمندگان نوحه سرایی می کردند، اما حال باید با این هنرمندان شریف چنین برخورد شده و از یاد بروند؟
منبع: كنكور هنر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب