مهر سیمرغ جهانی- شماره دوم؛
فیلمی از مجید مجیدی كه تا مرز توقیف رفت!
مجید مجیدی در قالب یک مسترکلاس در سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر تجربیات و خاطرات خود از ساخت فیلم سینمایی بدوک نخستین فیلم کارنامه کارگردانی خودرا مرور کرد.
به گزارش کنکور هنر به نقل از مهر، «مهر سیمرغ» عنوان بسته خبری-تحلیلی روزانه ای است که قبل از این در روزهای برگزاری سی ونهمین جشنواره فیلم فجر بصورت روزانه انعکاس اهم اخبار در رابطه با متن و حاشیه این رویداد را در دستور کار قرار داده بود و از امروز به مرور متن و حاشیه «سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر» می پردازد.
همچنان می توانید با «مهر سیمرغ» در جریان آخرین تحولات بزرگ ترین رویداد سینمایی کشور قرار بگیرد.
چهره روز؛ مجید مجیدی
رونمایی از نسخه مرمت شده فیلم های کلاسیک مرمت شده سینمای ایران و جهان، از بخش های بسیار جذاب در جشنواره جهانی فیلم فجر است. بخشی که نه فقط مخاطبان جشنواره ای که فیلم بازهای حرفه ای و با اهمیت تر از آن صاحبان آثار هم از آن استقبال کرده اند.
پس از رونمایی از نسخه مرمت شده «آن سوی آتش» به کارگردانی کیانوش عیاری، حالا فیلم «بدوک» ساخته مجید مجیدی در لیست شگفتی های جشنواره سی وهشتم قرار گرفته است. فیلمی که نخستین فیلم کارنامه مجیدی شمرده می شود و اتفاقاً از پرحاشیه ترین آثار این فیلمساز نیز شمرده می شود.
مجید مجیدی «بدوک» را با قصه ای بسیار تلخ و گزنده، در سال ۷۰ کارگردانی کرد. فیلمنامه فیلم را سیدمهدی شجاعی نوشته بود و داستان آن روایتی صریح از قاچاق دختران ایرانی در دل خود داشت و همین گزندگی از دید مسئولان وقت، فیلم را تا مرز توقیف پیش برد.
مجیدی و شجاعی اما معتمدتر از آن بودند که دست از حرف «حق» خود بکشند و فیلم با بیان نظر مستقیم مقام معظم رهبری، توانست از محاق توقیف نجات پیدا کند.
مجید مجیدی ماجرای این رهیدن از توقیف را اینطور روایت کرده است: «اولین دیدار من با آقا بر می گردد به سال ۷۰ و فیلم بدوک. این فیلم برای من منشا اتفاقاتی هم شد و البته مصداق بسیار خوبی است که تفاوت نگاه آقا را با مسئولین فرهنگی نظام برای شما عرض کنم. این فیلم را به همراه تعدادی از هنرمندان و مسئولین در جلسه ای که اقا هم حضور داشتند دیدیم. فیلم که به اتمام رسید آقا به شدت برافروخته و ناراحت شدند. این عین عبارت آقاست: اگر فیلم مبتنی بر درام است که حرفی نیست ولی اگر مبتنی بر واقعیات است من حرف دارم. آقای سید مهدی شجاعی که نویسنده فیلمنامه بود گفت متاسفانه مبتنی بر واقعیات است و من هم ادامه دادم که این فیلم فقط گوشه ای از واقعیت است و اگر می خواستیم همه آنرا نشان دهیم فیلم ظرفیت این همه تلخی را نداشت. و باز این عین عبارت آقاست که خطاب به مسئولینی که آنجا بودند گفتند: اگر چنین است چرا به ما نمی گوئید. چرا به ما گزارش داده نمی شود؟ با همین لحن که بعدها از ما گزارش خواستند و ما هم گزارش هایمان را مکتوب کردیم و فرستادیم و نخستین نتیجه آن این بود که کل مسئولین آن منطقه عوض شد. مجیدی از این بعد مسیر عدالتخواهانه اش را با ترسیم یک فقر باشکوه در همه فیلم هایش ادامه داد.»
نسخه ترمیم شده فیلم «بدوک» حالا در کنداکتور پخش جشنواره جهانی فیلم فجر قرار گرفته است. مجیدی هنوز فیلمسازی صریح است و دغدغه های اجتماعی دارد و در روزهایی که فیلم «خورشید» او را روایت تأثیرگذار از شرایط کودکان کار درحال اکران بر پرده های سینماهای ایران و جهان است، بازنگری و تماشای اولین فیلم کارنامه اش در جشنواره فجر، بطور قطع خالی از لطف نیست.
مجید مجیدی امروز پنجشنبه در قالب یک مسترکلاس ویژه تجربیات خود از ساخت «بدوک» را مرور می کند.
حاشیه روز؛ وعده های بر زمین مانده آقای شهردار
پیروز حناچی حالا نامی آشنا برای اهالی فرهنگ است، شهردار تهران که در این سال ها حضوری پررنگ در پشتیبانی از جشنواره ها داشته و یک گام بالاتر این است که از مسئولان همراه با جشنواره ها خصوصاً «فجر» بوده، این مساله تا آنجا پیش رفته که در قامت اسپانسر ظاهر شده و البته این حمایت تام و تمام گاهی از طرف رسانه ها برای او حاشیه ساز شده است.
شهردار تهران اما این حمایت را وظیفه شهرداری می داند، ایده کلان او این است که شهرهای بزرگ جهان عمدتا جشنواره ای به نام خود دارند و جشنواره جهانی فیلم فجر هم این ظرفیت را دارد که بتواند نام تهران را به جهان مخابره و برای دیگران نام آشنا کند.
پیروز حناچی روز گذشته در بازدیدش از جشنواره جهانی فیلم فجر وعده ای دیگر داد، او از فراگیر شدن سالن های روباز در تهران گفت و عنوان نمود این مساله از اهداف شهرداری است. این در حالیست که جشنواره جهانی فیلم فجر تنها از دو ظرفیت سالن روباز کانون و سالن روباز چارسو بهره می برد.
حناچی اما قبل از این و در حاشیه جشنواره سی و هفتم هم وعده احیای بافت های قدیمی تهران را بمنظور استفاده سینماگران داده بود، او گفته بود تدابیری برای احیای بافت تاریخی لاله زار و احیای موقعیت سینمایی و فرهنگی آن در شهرداری اندیشیده شده و اهتمام شهرداری بر این است که برای شرایط فرهنگی و هنری آن تصمیم گیری شود.
وعده ای که البته بر زمین ماند و تا به امروز عملیاتی نشده است.
حالا باید دید قول های شهردار برای فراگیری سالن های روباز به کنار دیگر وعده های وی می رود یا سرانجامی خوش تر پیدا می کند؟
نکته روز؛ جای خالی سینمایی های سیما
حالا وارد سومین ماه از سال ۱۴۰۰ شده ایم درحالیکه هیچ خبری از برنامه های سینمایی تلویزیون نیست و تلویزیون نه در برنامه های رسمی و جدی سینمایی و نه در برنامه های کوتاه آیتمی کمترین سهمی برای یکی از با اهمیت ترین رویدادهای سینمای ایران یعنی جشنواره جهانی فیلم فجر قائل نشده است. سی و هشتمین جشنواره جهانی فجر به دبیری محمدمهدی عسگرپور سال قبل به سبب پروتکلهای بهداشتی ناشی از شیوع ویروس کرونا کنسل شد و امسال که به سبب کرونا دستخوش تغییرات مهمی شده است فرصت ویژه ای بود که تلویزیون با بازگشت برنامه های سینمایی چون «هفت» و «نقد سینما» حتی در یک بازه زمانی کوتاه و یا حتی با تولید برنامه هایی آیتمی و ده روزه به این جشنواره بپردازد.
بیش از یک سال است که سینمای ایران تحت تأثیر چالش کرونا رویدادها، اکران ها، جشنواره ها و… را به شکل جدیدی یا برگزار کرده و یا عملاً تعطیل کرده است.
تعطیلی اکران های سینمایی و یا رویدادها و فستیوال ها نخستین راهکاری بود که در برخورد با شیوع ویروس کرونا وارد تصمیم گیری های مدیریتی شد و با ادامه کرونا بسیاری متفق القول به این نتیجه رسیدند که نمی توان جشنواره های سینمایی را تعطیل کرد. بارها در گزارش های مختلفی در خبرگزاری مهر از سهم مهم تلویزیون در انعکاس رویدادها و اخبار سینمایی سخن رفته است و این که مخاطب در چالش کرونا نه فقط نباید سبد فرهنگی اش را از سینما خالی کند که اتفاقاً تلویزیون در کمرنگ شدن اکران ها و رویدادها و برگزاری آنها با محدودیت ها و پروتکلهای بهداشتی مخاطب بیشتر و پر و پا قرص تری را می تواند جذب نماید.
غفلت تلویزیون از صنعت سینما که امروز به مثابه یک رسانه عمل می کند و حرف می زند عجیب و حتی حیرت زاست با این وجود در چند ماه اخیر از برنامه های جدی «هفت» و «نقد سینما» که در شبکه های سه و پنج روی آنتن می رفتند و به فراخور موضوعات و اتفاقات سینمایی به گفتگوها و مباحث کارشناسی و تحلیلی می پرداختند هیچ خبری نیست.
حتی شبکه چهار که معمولاً شبی را به برنامه های سینمایی اختصاص می داد یا پنجشنبه شب ها با «ساعت سینما» به تحلیل یک فیلم می پرداخت نیز هنوز برنامه جدیدی به روی آنتن نبرده است.
هرچند تلویزیون این روزها درگیر با اهمیت ترین رویداد کشور یعنی انتخابات ریاست جمهوری است اما بعید است که صداوسیما با ده ها شبکه تلویزیونی نتواند سهمی هرچند کوچک را به دغدغه و علاقه مخاطبانش اختصاص دهد و از این ظرفیت ویژه برای فراهم کردن مخاطبان غفلت کرده باشد.
پیشنهاد ویژه؛ دشت خاموش
در میان فیلم های ایرانی که متقاضی حضور در هفتاد و هفتمین جشنواره فیلم ونیز شده بودند، نامش از همه غریب تر بود، در زمانی که عمده امیدها به موفقیت «خورشید» ساخته مجید مجیدی و «جنایت بی دقت» ساخته شهرام مکری در این فستیوال می رفت، تمرکز رسانه ها هم چندان روی «دشت خاموش» نبود، فیلمی از کارگردانی تا به آن زمان گمنامی که البته پس از موفقیتش در جشنواره فیلم ونیز نامش بر زبان ها افتاد.
احمد بهرامی گرچه قبل از «دشت خاموش» فیلم «پناه» را ساخته بود اما حتی نمایش «پناه» در گروه «هنر و تجربه» نامش را در ذهن مخاطبان تثبیت نکرد بلکه این «دشت خاموش» بود که جدی ترین حضور او را در سینما رقم زد. همه داستان های این فیلم هم هم زمان با کسب جایزه بهترین فیلم بخش «افق ها» در جشنواره «ونیز» آغاز شد. زمانی که احمد بهرامی در مصاحبه هایش عنوان نمود بیش و قبل از هر جشنواره ای دوست داشته فیلمش در جشنواره داخلی حضور داشته باشد و توسط ایرانیان دیده شود اما جشنواره فیلم فجر از پذیرش این فیلم امتناع کرد؛ موضوعی که خیلی زود به یکی از سوالات رسانه ها از دبیر جشنواره فیلم فجر تبدیل و سرانجام مشخص شد «دشت خاموش» به سبب پروانه ویدیویی که داشته، نتوانسته است در این رویداد داخلی حضور پیدا کند.
«دشت خاموش» در کنار «خورشید» ساخته مجید مجیدی و «جنایت بی دقت» چند جایزه اصلی جشنواره فیلم ونیز را در سال کرونائی دریافت کرد تا سینمای ایران دست پر از ایتالیا برگردد و سال کرونائی سال سینمای ایران در عرصه بین المللی باشد.
این فیلم حالا در بخش جشنواره جشنواره های سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر قرار دارد، این بخش هرچند رقابتی نیست اما به مرور با اهمیت ترین آثاری که در جشنواره های معتبر موفقیت هایی کسب می کنند، می پردازد.
«دشت خاموش» به شرایط دشوار کاری و روابط انسانی پیچیده چند خانواده می پردازد که در یک محیط کارگری زندگی می کنند
این فیلم روابط پیچیده زندگی کارگران با کارفرمایان یک کوره آجرپزی است که در دهه ۵۰ بصورت سیاه و سفید روایت می شود.
علی باقری، فرخ نعمتی، مهدیه نساج، ناصر علاقمندان، مجید فرهنگ، تورج الوند، نرگس امینی، محسن یگانه، راضیه ایرانی، شقایق آقا زاده، مهتاب خوش منش، پارسا و آرشا سبحانی، اهورا و برسام بهرامی و مینا سرقره بازیگران «دشت خاموش» هستند.
این فیلم امروز ساعت ۱۷ در سالن ۶ پردیس چارسو به نمایش درمی آید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب