معلم ایثارگری که همه جا برایش کلاس درس است
کنکور هنر: لرستان مهدی کیانی، معلم جوانی است از اهالی دلفان که مدرسه، بیمارستان و مناطق محروم برایش فرقی ندارد همه برای او کلاس درس هستند.
مهدی کیانی، معلم جوان دلفانی هم در کلاسش هم خارج از فضای میز و نیمکت معلمی را خوب بلد است و نشان داد که دغدغه مند بودن نه نیازی به بازوبند قهرمانانه و نه بازوی زورمند دارد بلکه دلی بزرگ می خواهد و همتی بلند تا گام هایی از سر مهر برداشته شود.
یاد داد که هیچ درختی با پناه بردن پرندگان، بی بار و برگ نشده است، از زمان سیل، که داوطلبانه پای کار آمد تا به دانش آموزان خود طعم زیبای علم را بچشاند که بازیچه فقر شده بودند و از نعمت آموختن محروم.
او جوان است و برای احیای زندگی جوانان دیارش در فضای حقیقی و مجازی برای سامان دادن به زندگی جوانانی بواسطه خرید جهیزیه سر و سامان دادن به نهاد خانواده ها همیشه پای کار است. بی منت به خانواده های زیادی با جذب خیرین و کوشش های شبانه روزی کمک می نماید.
شاعر و معلم دلفانی، تنها به قلم در دست گرفتن قانع نشد و با ورود ویروس کرونا به مناطقی رفت که درگیر ویروس منحوس کرونا شده بودند و با مرگ دست و پنجه نرم می کردند تا گندزدایی و ضدعفونی را پا به پای وجدانش انجام دهد.
مهدی کیانی محیط های آلوده به کرونا را با کمک دوستان بلندهمتش در مؤسسه خیریه ندای محرومین روستایی تبدیل به فضایی کرد که نفس کشیدن در آن همراه با ترس نبود، مراکز درمانی زیادی را تحت حمایت قرار داند و با تامین تجهیزات بهداشتی مسبب درمان بیمارهای وافری شدند.
او اهل رسانه است؛ گاه با خبرهای خوش دل مردم را شاد می کند و گاه تریبونی می شود برای فریاد زدن صدای خاموش گرفتار در گلوی دیگران!
با فرارسیدن مهر، دردهای دوستی را به خوبی حس می کند تا مبادا فرزندی از تعلیم باز ماند و با تشکیل کمپین های حمایتی بسته های حمایت تحصیلی را بواسطه خیرین تدارک می بیند تا میزها و نیمکت ها همچنان برقرار برای تحریر باشند.
با ورود به فعالیت مدیریت مدارس، جهادی پای کار است و با همت خود و کادر اجرائی مدرسه اش و همراهی اولیای دانش آموزان عرق می ریزد تا چهار دیواری راه اندازی کند و کلاس ها دایر شوند که مبادا فرزندی از تحصیل باز بماند.
معلم جوان در خفا پیش رفته و بنا به ضرورت قلم، بیل و کلنگ و لباس کار می پوشد تا لباس موفقیت را بر تن فرزندان دیارش بپوشاند؛ هنگامی که در بحبوحه های زندگی خوشی ها ته نشین می شود این وجدان کاری است که عرق می ریزد با آنکه اذهان فراموشکارند اما تاریخ می ماند؛ می نویسیم تا بماند.
منبع: phdhonar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب