به بهانه حواشی گلدن گلوب ؛
انجمن مطبوعات خارجی هالیوود مطلقا نجات دادنی نیست!
به گزارش کنکور هنر انجمن مطبوعات خارجی هالیوود تاکید دارد که در حال بهتر کردن اوضاع و متنوع سازی اعضایشان هستند، اما متنوع شدن اعضا باعث پاک شدن دهه ها بدرفتاری، آغوش باز در مقابل ارتشا و... نخواهد شد.
خبرگزاری مهر، گروه هنر: متنی که در ادامه می خوانید نوشته کیلی دونالدسون است که ۱۱ مه ۲۰۲۱ کار شده است.
برای ناظرین صنعت سرگرمی تا حدودی جای تعجب داشت که چرا فروپاشی انجمن مطبوعات خارجی هالیوود اینقدر طول کشیده است. این مؤسسه که مدیریت مراسم گلدن گلوب را برعهده دارد، در دنیای فیلم، تلویزیون، و خبرنگاری، همیشه در لبه پرتگاه قرار داشته است. بااینکه این انجمن خودرا بعنوان مؤسسه ای غیرانتفاعی، وقف پشتیبانی از خبرنگاران خارجی مستقر در لس آنجلس عرضه می کند، اما جایگاه آن از قدیم الایام فراتر از جایگاه گروه ها و محافل همفکر آن بوده است.
تحولات اخیر که عدم حضور حتی یک عضو سیاه پوست در بین اعضای مؤسسه را افشا ساخت و همین طور لفاظی نژادپرستانه رئیس سابق آن، به رقم خوردن تسویه حسابی بزرگ با این انجمن منجر گردیده است. بااینکه که اعضا وعده انجام اصلاحاتی بزرگ را داده اند، اما بنظر می رسد هیچ کس تحقق این وعده ها را باور ندارد. نتفلیکس و آمازون استودیوز گفته اند که برنامه های انجمن کفایت نمی نماید. اسکارلت جوهانسون توجهات را به جنسیت زدگی اعضای انجمن معطوف کرد. شبکه ان بی سی، پخش گلدن گلوب ۲۰۲۲ را لغو نمود، و حتی تام کروز وارد صحنه شده و سه جایزه بهترین بازیگر مرد خودرا پس داد. علاوه بر همه این ها، در تحقیق و تفحصی که روزنامه لس آنجلس تایمز انجام داد، مشخص شد که انجمن به ۸۷ عضو خود بابت حضور در کمیته های مختلف سالانه ۱ میلیون دلار پرداخت می کند، که این مسئله ممکنست جایگاه معافیت مالیاتی این مؤسسه غیرانتفاعی را به خطر بی اندازد.
انجمن همچنان تاکید دارد که اوضاع بهتر خواهد شد؛ که آنها از این اتفاقات درس گرفته اند و تغییرات بزرگی خواهند داد که همه را راضی خواهدنمود. اما به دلیلهای معتبری در بین همگان نسبت به این ادعاها بدبینی وجود دارد. حالا بنظر می رسد نفرتی که مدت ها صنعت سرگرمی نسبت به انجمن بر آن سرپوش گذاشته بود، سرباز کرده است. و حالا به پرسش های جدیدی باید پاسخ داده شود: آیا انجمن مطبوعات خارجی هالیوود می تواند اصلاح گردد، و آیا ارزش نجات دادن را دارد؟
به نظر من، پاسخ هر دوی این پرسش ها یک «نه» قاطع است. از شر انجمن خلاص شوید. بگذارید از بین برود. این انجمن ملغمه ای اصلاح ناپذیر است از فساد، خراب کردن ستاره ها، نژادپرستی، زن ستیزی، و بی اعتنایی مطلق نسبت به هنر و خبرنگاری. بگذارید منقرض شود.
مشکلی که با انجمن وجود دارد این است که نمی توان چیزی که بر بنیان خراب بنا شده را اصلاح کرد. انجمن با نیات فاسد تأسیس نشده، اما مقاصد پشت تأسیس برجسته ترین هدیه آنها به دنیای سرگرمی، اصلاً خالصانه نبوده است. این مؤسسه، تأسیس شده در سال ۱۹۴۳، مسیری بود برای خبرنگاران خارجی مستقر در لس آنجلس بمنظور تقویت پروسه توزیع اخبار سینما به بازارهای خارج از آمریکا. گلدن گلوب یک سال بعد از آن به راه افتاد، و نخستین مراسم آن هم در استودیو فاکس قرن بیستم اجرا شد. به طور بسیار اتفاقی، برنده اصلی آن سال هم فیلم «آوای برنادت» محصول فاکس قرن بیستم بود.
گلدن گلوب تنها مراسم جوایزی نیست که به شدت تحت نفوذ استودیوها قرار دارد. اسکار وضعیت بسیار بدتری دارد. اما آنچه سبب می شود انجمن مطبوعات در این عرصه به طور ویژه ای افتضاح باشد، این است که آنها به شکل بی پرده ای حاضرند به سمت یک سری تصمیمات «سوق» داده شوند. سوای از بحث خود مراسم جوایز، انجمن مطبوعات در چندین دهه اخیر در اذهان عمومی با آمادگی اَش برای دریافت رشوه تعریف شده است. این هم اصلاً یک خبر جدید نیست. در ۱۹۵۸، تنها ۱۵ سال بعد از تأسیس انجمن، رئیس اسبق آن به نام هنری گریس از سمت هیئت مدیره انجمن استعفا داده و ادعا کرد که «برخی از جوایز کمابیش بر طبق بده بستان ها اهدا می شوند.»
شارون استون همزمانی که مشغول فعالیت در کمپین تبلیغاتی فیلم «منشأ الهام» بود برای ۸۸ عضو انجمن بعنوان «هدیه» ساعات کوچ فرستاد. بعد از بو بردن رسانه ها از «بذل و بخشش» استون، اعضای انجمن مجبور به برگرداندن ساعت ها شدند موارد زیادی در زمینه ارتشا در گلدن گلوب وجود دارد. یادتان هست که فیلم «توریست» باوجود ژانر تریلر جاسوسی اَش در دسته بهترین کمدی / موزیکال نامزد شد؟ و در همان سال، فیلم مذمت شده «برلسک» هم در دسته های کمی نامزد بود؟ طبق گزارشات، شرکت سونی اعضای انجمن را با هزینه خود به سفر لاس وگاس برده که نقطه اوج آن سفر، کنسرت شِر (خواننده مشهور و بازیگر فیلم برلسک) بوده است. شارون استون همزمانی که مشغول فعالیت در کمپین تبلیغاتی فیلم «منشأ الهام» بود برای ۸۸ عضو انجمن بعنوان «هدیه» ساعات کوچ فرستاد. بعد از بو بردن رسانه ها از «بذل و بخشش» استون، اعضای انجمن مجبور به برگرداندن ساعت ها شدند. شاید مفتضح ترین مورد مربوط به زمانی است که جایزه «ستاره جدید سال» به پیا زادورا برای فیلم «پروانه» داده شد؛ باوجود آن که منتقدین بازی او و خود فیلم را شدیداً مورد نکوهش قرار داده بودند. بسیار زود مشخص شد که همسر تاجر و بسیار ثروتمند زادورا به نام مشولام ریکلیس، اعضای انجمن را به کازینوی خود در لاس وگاس برده و ناهاری مفصل نیز در عمارتش به آنها داده است.
مسئله فقط این رشوه های بی پرده نیست. جایگاه غلوآمیز گلدن گلوب بعنوان نشانی از اعتبار حرفه ای به کرنش استودیوها در مقابل بی کفایتی متکبرانه این انجمن منجر گردیده است. پیتر هاول منتقد روزنامه تورنتو استار در سرمقاله ۲۰۱۰ ادعا کرد که اعضای انجمن زمان دیگر خبرنگاران را در نشست های مطبوعاتی می دزدند برای اینکه استودیو می خواهد اعضا در گلدن گلوب به ستاره هایش رأی بدهند. حتی فیلیپ برک، رئیس سابق انجمن نیز در کتاب خاطراتش اعتراف می کند، بازیگرانی که زمانی از روزشان را به آنها اختصاص می دادند شانس بیشتری برای نامزدی داشتند تا بازیگرانی که زمانی اختصاص نمی دادند. ضمناً برک همان کسی است که برندان فریزر او را به آزار جنسی متهم کرده است. اخیراً عضویت وی در انجمن بخاطر نژادپرستی کنسل شد.
بسیاری این پرسش را مطرح کرده اند که آیا این اعضا اصلاً اهمیتی برای فعالیت خبرنگاران سرگرمی قائل هستند یا خیر. اعضای انجمن بابت بالیدن به اینکه با بازیگران مشهور زیادی دیدار می کنند، زبانزد هستند. کارگردان آوا دووِرنی ماجرای برگزاری نشست مطبوعاتی ضعیف انجمن برای مینی سریال او به نام «وقتی آنها ما را می بینند» را درمیان گذاشته است. او گفته است «باتوجه به سطح سؤالاتشان، به شوخی پرسیدم: اصلاً هیچ کدام تان سریال را دیده اید؟» سکوت محض [بر سالن حاکم شده است]. زمان عکس گرفتن افراد بیشتری وارد سالن شدند، و در همین حین دو نفر اهتمام کردند فیلم نامه هایشان را قالب کنند.
مزیت خبرنگارانه انجمن به طور گسترده ای زیر سؤال رفته است. بااینکه در بین اعضایشان خبرنگاران خارجی تجلیل شده و بااعتبار بسیاری وجود دارد، اما در مورد دیگر اعضا سؤالات باقی است. بعد از پخش یک مصاحبه پر از غلط و ایراد، و پر از محتوای زننده با درو بریمور در مجله هواپیمایی مصر اِیر، انجمن وادار شد در مورد یکی از اعضایش تحقیق و تفحص شروع کند. نمایندگان بریمور مجبور شدند به مسئله ورود کرده و تصریح کنند که او هیچگاه با آن فرد مصاحبه ای انجام نداده است. تعدادی از این اعضا اصلاً خبرنگار نیستند. یکی از اعضای سابق انجمن، یک بدن ساز روس بود که به ادعای خود «صرفاً از روی کنجکاوی» عضو انجمن مطبوعات خارجی هالیوود شده بود.
همه جوری با انجمن رفتار می کنند که گویی مهم هستند، و درنتیجه ما مخاطبان نیز آنها را این چنین می بینیم. ما تمام این دفعه را متوجه انتخاب یک سری آدم بی اهمیت می نماییم که هیچ قدرتی در این صنعت ندارند و حتی بجز گرم و صمیمی گرفتن با دیگران رغبتی هم به کارهای آن ندارند با این اوصاف، چرا با گلدن گلوب مماشات می شود؟ آنها چگونه با زور مسیرشان را برای رسیدن به چنین اعتبار و جایگاهی باز کرده اند، درحالی که همه مان قبول داریم که مضحک هستند؟ بنظر می رسد افراد نسبت به توانایی انجمن در قامت محفلی کاملاً غیرخودی برای باز کردن مسیر خود تا قله های اعتبار غبطه می خورند. مراسم گلدن گلوب عموماً بعنوان شبی مفرح برای صنعت تلقی می شود؛ آسان تر و غیررسمی تر از اسکار. همه ما می دانیم که مراسمات جوایز به صورتی مسخره هستند، اما اگر شما سازنده یک سریال تلویزیونی کوچک تر باشید که شانسی در اِمی نصیبش نمی گردد، تعجبی ندارد که بخواهید به امید دیده شدن که به شدت به عایدی تان نیز کمک خواهدنمود برای ۳۵ نفر چاپلوسی کنید. مخاطب عام نیز گلدن گلوب را بعنوان مراسمی بزرگ می شناسند، و درنتیجه این چرخه تکرار می شود. همه جوری با انجمن رفتار می کنند که گویی مهم هستند، و درنتیجه ما مخاطبان نیز آنها را این چنین می بینیم. ما تمام این دفعه را متوجه انتخاب یک سری آدم بی اهمیت می نماییم که هیچ قدرتی در این صنعت ندارند و حتی بجز گرم و صمیمی گرفتن با دیگران رغبتی هم به کارهای آن ندارند.
استودیوها نیز باخوشحالی مدت ها با این روند همراه شدند؛ حتی زمانی که انجمن بابت مسائل مختلف مورد انتقاد قرار می گرفت. هیچ کس بعد از اتهامات برندان فریزر مقابل فیل برک تهدید به تحریم گلدن گلوب نکرد. بازیگرانی نظیر گری اولدمن در مصاحبه ها گلدن گلوب را مورد تمسخر قرار داده اند، اما زمانی که نامزد می شدند با تملق از آنان تشکر می کردند. این افسانه به خورد ما داده شده است که گلدن گلوب برای رقابت اسکار مهم است؛ باوجود آن که در چند سال اخیر دیدیم با تصمیمات عصر حجری شان کاری کردند که حتی اسکار مترقی به نظر برسد.
انجمن مطبوعات خارجی هالیوود تاکید دارد که در حال فعالیت برای بهتر کردن اوضاع و متنوع سازی اعضایشان هستند، اما متنوع شدن اعضا سبب پاک شدن دهه ها بدرفتاری، آغوش باز در مقابل ارتشا، یا نژادپرستی و زن ستیزی ریشه دوانده که از شاخصه های آنان بوده است، نخواهد شد. بعید بنظر می رسد که گلدن گلوب یک شبه به برند شایسته سالاری تبدیل گردد، در صورتیکه اعضایش این چنین بی کفایت و مغرور باقی بمانند. اگر مقرر است ان بی سی سرمایه هنگفتی را برای یک مراسم جوایز پر زرق وبرق پرداخت کند، محافل منتقدین و کمیته های مستقل فراوانی وجود دارند که تعهد بسیار بیشتری را نسبت به هنر و تجلیل از آن نسبت به انجمن مطبوعات خارجی هالیوود نشان داده اند.
مشکلات هالیوود بسیار عمیق تر از صرف مسئله انجمن مطبوعات است، اما قطع کردن بند ناف وابستگی در این جا حداقل پیامی به دیگران خواهد داد. چرا التماس صد غریبه را بکنیم که به نظر تنها نگرانی شان پول درآوردن و سلفی گرفتن با سلبریتی هاست؟ در این مورد هیچ چیز ارزش نجات دادن ندارد، و تردید دارم که اصلاً هیچگاه بتوان آنرا نجات داد.
مترجم: مهدی کایینی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب