مارتین اسكورسیزی:
سینما یكبار مصرف شده است
به گزارش كنكور هنر مارتین اسكورسیزی در مصاحبه ای جدید درباره این صحبت كرد كه چگونه با همراهی دنیرو یك فیلم حماسی گانگستری را خلق كردند و چگونه نتفلیكس باعث تغییر سینما شد.
به گزارش كنكور هنر به نقل از گاردین، مارتین اسكورسیزی در حالی با گاردین به مصاحبه نشست كه فیلمش «ایرلندی» از جانب منتقدان این نشریه بعنوان بهترین فیلم سال انتخاب گردید.
وی در این گفتگو درباره ارتباط عمیق فیلمش با مخاطبان، بیشتر از همه از نت فلیكس و حمایت مالی آن از فیلم تشكر كرد و اظهار داشت: شاید مردم فكر كنند كه چند تا رفیق با هم جمع شده اند و كاری را كه دوست داشته اند انجام داده اند، اما این طوری نیست.
وی عنوان كرد: همه ما در انتها زندگی مان هستیم و داریم بهترین كارهایمان را عرضه می نماییم و اگر مردم از آن خوششان بیاید عالی است.
این كارگردان به گذشته های دور هم گریزی زد و از زمانی اظهار داشت كه بزرگ می شد و تنها یك سالن برای تماشای فیلم وجود داشت و بعد تلویزیون های كوچك ۱۲ یا ۱۶ اینچی سیاه و سفید از طریق رسیدند و او آنجا توانست نخستین فیلم های دیوید لین را ببیند و یا فیلم هایی مثل «مرد سوم» و «همشهری كین» را.
وی همینطور به ساخت فیلم «ایرلندی» در دوران ترامپ اشاره نمود و اظهار داشت كه این نخستین باری نیست كه فساد در دولت این مملكت دیده شده اما حالا بسیار شاخص شده و همین از عواملی بود تا او را به ساخت این فیلم ترغیب كرد تا نشان دهد سیاست گنگستری چگونه می تواند در دولت هم رسوخ كند.
اسكورسیزی همینطور باردیگر درباره فیلم های ابرقهرمانی صحبت كرد و گفت از مارول و فیلم های ابرقهرمانی اش زیاد صحبت شده است. فیلم هایی كه آدم ها در آن پروازمی كنند و مدام در حال زد و خورد هستند، اگر مایل باشید تماشایشان كنید، اشكالی ندارد اما جایی برای تماشای فیلم های دیگر باقی نمانده است.
وی اضافه كرد: نمی دانم چند فیلم دیگر بتوانم بسازم. شاید همین «ایرلندی» آخرین شان باشد. ازاین رو دلم می خواست فیلمی بسازم تا یك روز در نیویورك یا در سینما تك پاریس نمایش داده شود.
وی خاطرنشان كرد: اگر ۱۲ سالن سینما داشته باشید ۱۱ تای آنها در تصرف فیلم های ابرقهرمانی است. آیا باید همه سالن ها در اختیار این فیلم ها باشد؟ این مسخره است كه فیلم هایی مثل «لیدی برد» و «یادگار» جایی برای اكران نداشته باشند. آنها امكان دارد از نظر تجاری خیلی بزرگ نباشند اما فیلم هایی هستند كه می توانند مخاطب زیاد هم داشته باشند. اگر یك فیلم تجاری است دلیلی ندارد كه نتواند هنری باشد. چیزی كه خطر این روزها به حساب می آید، تولید یك نوع محصول است. محصولی یكبار مصرف كه بعد دور انداخته می شود. اما فیلمی تجاری مثل «آواز زیر باران» را می شود بارها و بارها تماشا كرد ازاین رو سوالی كه مطرح می شود این است كه چگونه می خواهیم از فرم هنری حافظت كنیم؟
وی خاطرنشان كرد: امروز دیگر نمی گردد «هوانورد» را ساخت. نمی گردد «شاترآیلند» را ساخت. حتی وقتی من و لئو (دی كاپریو) داشتیم «رفتگان» را می ساختیم این قدرت بازیگر فیلم بود كه ساخت آنرا ممكن ساخت. ما همان موقع متوجه شدیم كه درها دارند بسته می شوند. اگر نگاهی به سالن های سینما در یك خیابان بیندازید می بینید ۱۰ سالن دارند یك فیلم را نشان می دهند.
وی همینطور از این یاد كرد كه فیلمی مثل «سلطان كمدی» تنها یك هفته در آمریكا اكران شد و ۱۰ سال تلاش كردند نادیده اش بگیرند.
منبع: كنكور هنر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب